Stańcowane buty

Dawno, dawno temu żył sobie król (Dieter Hallervorden), który miał dwanaście córek. Każdej nocy monarcha zamykał Amandę (Inez Björg David) i jej siostry w komnacie sypialnej i ryglował drzwi, rankiem jednak dostrzegał, że pantofelki dziewcząt są zawsze mocno sfatygowane. Ponieważ nie potrafił zrozumieć przyczyny tych dziwnych zdarzeń, ogłosił, że ten, kto rozwiąże zagadkę zniszczonych pantofelków księżniczek, dostanie jedną za żonę, a po śmierci monarchy obejmie również tron. Jeżeli jednak śmiałkowi nie uda się wyjaśnić tajemnicy, zapłaci głową. Chociaż warunki umowy były straszne, zgłosiło się wielu chętnych. Jednak żadnemu z nich nie udało się rozwikłać zagadki. Pewnego dnia pojawił się w zamku ubogi żołnierz. Po drodze dzielny wojak spotkał starą kobietę i powiedział jej o swoich zamiarach. Staruszka doradziła mu, by odważnie ruszył na zamek, lecz przed udaniem się na spoczynek nie pił wina, które podadzą mu księżniczki. Życzliwa kobieta podarowała mu także czarodziejski płaszcz, dzięki któremu mógł stać się niewidzialny. Wojak przyjął cenny podarek i usłuchał rad kobiety. Tymczasem w środku nocy królewny przywdziały najpiękniejsze szaty i tajemnym przejściem przemknęły do podziemnej krainy, gdzie na każdą z nich czekał przystojny książę na pokładzie pięknego statku. Żołnierz przyłączył się do załogi i popłynął do cudownego zamku, gdzie księżniczki wraz ze swymi adoratorami tańczyły do białego rana. Nieproszony gość okryty niewidzialnym płaszczem bawił się wraz z nimi, a także zbierał dowody, które mógłby w stosownej chwili przedstawić królowi. Podobna sytuacja powtórzyła się jeszcze kilka razy. Gdy monarcha wezwał gościa przed swe oblicze, wojak opowiedział swoją historię, a także pokazał złoty kubek i gałęzie z zaczarowanych drzew, które zrywał po drodze. Ponieważ żadna z córek nie potrafił zaprzeczyć tej opowieści, uczciwy król wyprawił wesele sprytnego wojaka ze swoją pierworodną, którą ten wybrał na żonę.